หายวันก่อน ระหว่างรอฝนหยุดตก ผมมีโอกาสได้คุยกับหลาน ซึ่งเป็นลูกชายของญาติ ก่อนหน้านี้ เขาเลือกเรียนวิชาอิเล็กทรอนิกส์เหมือนผม เพราะชอบงานด้านนี้ แต่ล่าสุดต้องทำงานเกี่ยวกับซ่อมรถยนต์ ซึ่งไม่เกี่ยววิชาที่เรียนเลย ผมถามต่อไป ทำไมไม่สมัครงานเกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์เหมือนที่ตัวเองชอบล่ะ
เขาบอกว่า เรียนไม่จบ ผมนิ่งไปพักหนึ่ง ผมคิดว่า หลานคนนี้ ก็สนใจอิเล็กทรอนิกส์พอสมควร ผมเคยสอน, ให้หนังสือ และอุปกรณ์ไปเรียนรู้ด้วยตนเอง ก็สนใจดี
ทำไมเรียนไม่จบ!
เขาเล่าว่า ในปีแรกของการเรียนในวิทยาลัย… จะมีวิชาเรียนที่ไม่เกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งเขาบอกว่า ไม่ชอบเลย หัวไม่ไป เรียนไม่รู้เรื่อง เช่น วิชาสังคม,ภาษาไทย,พละ,ลูกเสือ และอื่นๆ
ทำให้เขาเรียนได้เกรดเฉลี่ยต่ำกว่า เกณฑ์ที่กำหนด
ผมไม่อยากถามรายละเอียดมากกว่านี้ เพราะสังเกตุเขาเริ่มหงุดหงิด และไม่อยากคุยต่อ ฝนก็เริ่มหยุดตกพอดี
แต่ผมเล่าเรื่องการศึกษาทางเลือกของการศูนย์ฯ ของเรา เด็กนักเรียนได้ลองเรียนรู้ปฏิบัติจริงตามสิ่งที่ชอบ
เขาพูด คำเดียวว่า เสียดายจัง…น่าจะมีระบบการเรียนแบบนี้ในตอนนั้น
ผมเคยคิดเล่นๆ กับย่าว่า เด็กๆ ส่วนหนึ่ง เปรียบเสมือนลิงที่ไม่ชอบอยู่นิ่ง ความถนัดเดียว คือ ปืนต้นไม้
จากนั้น มีโรงเรียนฝึกลิงเพื่อเก็บมะพร้าว แน่นอนลิงชอบและถนัด แต่ในปีแรก โรงเรียนกำหนดให้ลิงต้องเรียนวิชาอื่นๆ เช่น วาดน้ำ ดำน้ำ และอื่นๆ จนลิงไม่ชอบ ทำไม่ดี จนเรียนต่อไม่ไหว…น่าเสียดาย
เด็กๆ ก็เช่นกัน ควรได้ลองทำเยอะๆ จากที่เราทำกิจกรรมบ้านย่า หลายๆ ครั้ง หากมีกิจกรรมเกี่ยวกับการเรียน เหมือนในโรงเรียนเขาจะไม่ชอบ แต่พอเปลี่ยนเป็นกิจกรรมลงมือทำเยอะๆ เช่น ขนม น้ำยาล้างจาน และอื่นๆ เด็กก็ชอบ และช่วยเหลือกันดี เด็กบางคนเกิดมาเพื่อลงมือทำ เราเรียนรู้ผ่านการลงมือทำจริงๆ ย่อมดีกว่า
สมาชิกอื่นๆ มีความเห็นอย่างไรบ้างครับ